نگاهی به فیلم «حوالی اتوبان»
خط قرمز باریک
فاطمه فریدن
مهمترین امتیاز فیلم «حوالی اتوبان» در قیاس با آثاری از این نوع به زاویه نگاه نویسنده و کارگردان با پرداخت معضلی اجتماعی برمی گردد که شاید ارائه تصویری از آن در گام نخست ناممکن به نظر بیاید. در ابتدا شاید موضوع تن فروشی یک زن به اشخاص مختلف برای کسب درآمد یک خط قرمز باشد و انتهای داستان نیز یک سرهم بندی آشکار همیشگی تصور شود اما کارگردان با هوشمندی کامل از این نقطه عبور کرده است تا لایه های دیگری از عمق وجود شخصیت ها را به نمایش بگذارد. این نکته بیش از همه بر واکاوی شخصیت های فیلم و نوع طبقه اجتماعی آنان استوار بوده است که اتفاقا در یک نقطه مشترک به برخوردی نزدیک می رسند؛ این برخورد نزدیک با تصادف سیما (نورا هاشمی) آغاز می شود و پس از آن با حضور زن بدکاره ای به نام پردیس (گلچهره سجادیه) در زندگی اش و بر ملا شدن راز آن دو در برابر پاشا (شهاب حسینی) شوهر سیما ادامه می یابد که پلی است برای یادآوری اعمال گذشته سیما. پردازش متن در این فیلم از اهمیت بسیاری برخوردار بوده است؛ به عنوان مثال جنس دیالوگ های شخصیت پردیس و الفاظ بیان شده توسط وی نقش مهمی را در این ارتباط ایفا می نماید و وجهی از همان تربیت طبقات اجتماعی را تصویر می نماید. از این دست دیالوگ ها را بارها در نوشته های سعید نعمت الله شاهد بوده ایم که چندان هم قصار نیستند و از دل صحبت های عامیانه برآمده اند؛ البته همین دیالوگ ها لازمه به کارگیری در چنین مسیری بوده اند برای پی گیری ذهن بیننده در تفکیک طبقات اجتماعی و به کارگیری لحن و گفتار افراد از قشرهای مختلف.
فیلم مرز روشنی برای مفهوم سپیدی و سیاهی قائل نشده است و از این لحاظ نگاه بیننده را از نوعی قضاوت یکسویه رها می کند؛ در واقع جذابیت در همین نکته خواهد بود که اجرای روایت از بخش های سطحی جدا شده است و سعی در ایجاد قالبی نو دارد. پرداخت مناسب موضوع و انطباق آن با شخصیت ها حتی در روش نورپردازی فیلم نیز به خوبی آشکار است و بر خلاف نام فیلم که ناخودآگاه ذهن را به فضاهای بیرونی راهنمایی می نماید اما نماهای کم نور و بسته ای را به نمایش می گذارد که به واقع نمادی از دنیای نمور و تاریک ذهنی اشخاص فیلم است و ریشه در هویت و زندگی گذشته آنان دارد. اعمال پردیس از نگاه عموم مردم یک قبح اجتماعی است اما قرار بر این نیست که پردیس و دیگر شخصیت ها در این فیلم بیش از حد سیاه و منفور جلوه نمایند بلکه هدف نمایش یک اتفاق در گوشه ای از دل این شهر بزرگ است که نمی توان پایانی را برایش در نظر گرفت و قرار است هر بار قصه ای تکرار نشده را برای بینندگان بازگو نمایند.
فاصله گرفتن از سنت های رایج و عبور از خط قرمز ها که موضوع این فیلم نیز شامل آن خواهد بود،نیازمند نگاهی اجتماعی و خلاقانه از سوی کارگردان فیلم است؛با این که شکل کلی فیلم می توانست بیش از حد سیاه و پلید باشد ولی نگاهی جدی به درون اشخاص آن را به سمت و سوی دیگری سوق داده است که تناقض وجودی قسمت مهمی از آن به شمار می رود. از جهت دیگر حوالی اتوبان را می توان فیلمی زنانه نیز قلمداد نمود نه از این بابت که پیشروی داستان با تعدد شخصیت های زن صورت گرفته است بلکه اندیشه اولیه در درون متن برمحور مشکلی زنانه بنا شده است که در اجتماع مامعمولا دیدگاه خوشایندی نسبت به آن وجود ندارد. سعی نویسنده و کارگردان نه بر ساخت یک شگفتی بلکه شکل دهی به یک فرم جدید است که درجامعه ای سنتی روایت می شود. به نوعی این فیلم را شاید بتوان بازگشتی به سوی سنت ها دانست که در فصل برگشت سیما به منزل مادر و خواهرش طلعت (بهناز جعفری) شاهد آن هستیم. باید به تمام این موارد افزود بازی چشمگیر و پرحرارت گلچهره سجادیه در نقش پردیس را که بازتاب موفق و اغراق نشده ای از این شخصیت را ارائه نموده است تا اندازه ای که حتی ممکن است بیننده لحظاتی برای او دل بسوزاند و با وی بیش از دیگر شخصیت ها همدلی نماید. تلخی واقعه اصلی فیلم تا حد بسیاری در پایان بندی خود را آشکار می نماید و با جشن عروسی طلعت و مرگ مادر،انتهای قابل حدسی را در معرض دید بینندگان قرار می دهد که تکراری به نظر می رسد. کارگردان در این فیلم باورها و اعتقادات را نه با شکلی اغراق شده که به نمایش سنت ها پیوند زده است و تا اندازه بسیاری با این ترفند بر ذهن مخاطب تاثیر گذار بوده است. موضوع فیلم با وجود تمام جذابیت هایش بسیار ساده روایت شده است و در نیمه های فیلم از شخصیت پردیس فاصله می گیرد و به سیما می پیوندد؛ هدف از این گونه روایت در واقع فاصله گیری از رویداد اولیه و اثر آن بر وقایع بعدی است.
سیاوش اسعدی کارگردان جوان فیلم در اولین ساخته بلند سینمایی اش تلاش مضاعفی را برای ایجاد خلاقیت و جذابیت های فیلم به کار گرفته است. تاثیر کارگردان بر بازی باور پذیر شخصیت ها آشکار است و دقت در جزئیات و به عنوان مثال در قاب بندی ها به خوبی خود را نشان داده است. کارگردانی او در این فیلم با درایت خاصی همراه بوده است و بدون شک آینده روشنی را برایش رقم خواهد زد. تولید و اکران این فیلم در سینماها نقطه روشنی خواهد بود برای موضوعاتی که تا به حال کمتر به آن ها پرداخته ایم.
درباره فیلم حوالی‌اتوبان و کارگردانش
سماجت تمام نشدنی
سعید نعمت اله //--------اولین بار که سیاوش اسعدی به سمتم آمد و دست داد و پیشنهاد نگارش فیلم نامه حوالی اتوبان را به من داد دریافتم منی که نه آدم بشاشی هستم و نه روابط عمومی بالایی دارم با یک جوان بشاش و پرانگیزه با روابط عمومی بالا طرفم ..حدس همه چیز را زدم الا سماجت و عشق بی پایان ش به فیلم سازی را .. سیاوش اسعدی که چند ماهی ست گرفتاری ها و سر خوردگی ها سبب شده است از او بی خبر باشم سه سال تمام در پشت درهای همیشه بسته وزارت ارشاد بسط نشست تا که بتواند مجوز ساخت حوالی اتوبان را بگیرد .. اما بعد از کسب مجوز بخش سخت تری آغاز شد .. بخش پول و بی پولی . از پدر فرزانه اش قرض گرفت .. ماشین فروخت .. وام گرفت و تا خرخره در قرض فرورفت و سکته قلبی ناقصی را پشت سر گذاشت تا حوالی اتوبان ساخته شود . و حالا حوالی در اکران محدود و سینماهاست و منی که نویسنده آن هستم دلم مثل سیر و سرکه می جوشد که این فیلم بفروشد تا سیاوش بتواند فیلم بعدی اش را بسازد .. چرا که اگر نفروشد او که نه رانت دولتی دارد و نه تهیه کننده دولتی بودجه گردن کلفت بگیر، چگونه فیلم بسازد ؟ او که نه تن به ساخت فیلم سیاسی سفارشی می دهد و نه به کمدی های آبدوغ خیاری ونه کار با تلوزیون و آن شوراهای دست و پا گیر و بی فایده اش . او که در جشنواره گذشته با ناجوانمردی فیلم را از بخش مسابقه اصلی خارج کردند .. او که فیلم ش اجازه دیدن رنگ آن طرف مرزها را ندارد .. او که در صدم ثانیه پایانی هیچ جشنواره ی کسی را ندارد تا جایزه ی برایش اختراع کند و به دستش بدهد اگر فیلمش نفروشد چگونه باید فیلم بسازد؟ باید حوالی اتوبان در همین تعداد محدود سینماهایی که در اختیار دارد و در همین فصل نامطلوب و پرت اکران بفروشد تا سینمای مستقل و کارگردان مستقل پایدار بماند.
گفت‌وگوی مشروح ایسنا با سیاوش اسعدی:
«حوالی اتوبان» شاید تلخ باشد، اما سیاه نیست
سیاوش اسعدی که این روزها سینمایی«حوالی اتوبان »را در اکران دارد معتقد است:فیلم او شاید تلخ باشد، اما به هیچ عنوان سیاه نیست.
نباید به فیلم‌ها برچسب سیاهی بچسبانیم
این فیلمساز همزمان با اکران اولین ساخته بلندش در نشست با خبرنگار بخش سینمایی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، با انتقاد به افرادی که فیلمهای اجتماعی و از جمله فیلم او را با اصطلاحاتی مانند «سیاه» یا «سیاه نما» خطاب می‌کنند، اظهار کرد: در جامعه‌ی سینمایی ایران، همه، در حال انتقاد از فیلمهای سخیف هستیم. در این میان فیلمسازی، فیلم اجتماعی ساخته است چرا فیلم را با کلمات سیاه و سفید خطاب می‌کنیم؟! «حوالی اتوبان» سیاه و سفید نیست و در اصل این فیلم یک اثر اجتماعی با لایه‌های خاکستری محسوب می‌شود و به هیچ عنوان نباید برچسب سیاهی به آن چسباند و افراد را ناامید کرد، چراکه همان طور که گفتم این فیلم به هیچ عنوان سیاه نیست.
وی ادامه داد:من به شخصه پیام دادن در سینما را دوست ندارم و فکر می‌کنم که این موضوع وظیفه فیلمساز نیست اما با این حال«حوالی اتوبان»به گونه‌ای از آب در آمده که پیامی را منتقل می‌کند وشاید به همین دلیل هم است که این فیلم از موسسه‌ای مثل ناجی هنر جایزه می‌گیرد. در این فیلم دختری که به دنبال رویاهایش از منزل خارج شده دوباره به خانه بر می‌گردد و به نوعی به این نتیجه می‌رسد که با تقدیر نمی‌توان جنگید،این اثر در نهایت به نوعی به بحث تحکیم روابط خانوادگی می‌پردازد، پس در نهایت «حوالی اتوبان» نوعی امید را زنده
می‌کند،حال چرا باید چنین فیلمی را سیاه نامید؟ به نظر من باید کلمه سیاه را از روی این نوع فیلم‌ها برداشت.اصلا حتی اگر فیلمی سیاه هم باشد مگر با نمایش آن چه اتفاقی می‌افتد که عده‌ای مخالف نمایش این نوع آثار هستند؟فیلم اجتماعی مقوله‌ای متفاوت از فیلم سیاسی دارد وحتی اگر فیلمی سیاسی هم باشد مگر با این فروش‌های سینمای ما، یک اثرچقدر می‌تواند تاثیرگذار باشد؟!
نمی‌توانم درباره‌ی طبقه مرفه فیلم بسازم
کارگردان «حوالی اتوبان»در ادامه این نشست به بحث درباره‌ی نحوه ساخت وشکل‌گیری این فیلم پرداخته و عنوان کرد: من درباره‌ی داستان این فیلم طرحی داشتم که با سعید نعمت‌الله در میان گذاشتم و بعد از چهارماه در یک بازه‌ی زمانی یک ماهه فیلمنامهی «حوالی اتوبان» نوشته شد.
اسعدی درباره‌ی نحوه رسیدن به این داستان ادامه داد: نمی‌توانم بگویم قبل از شکل‌گیری داستان تحقیق خاصی روی آن انجام شده است اما من این جغرافیا، فضا و بافت را می‌شناسم و آن را دوست دارم.این طرح هم تاحد زیادی از علایق شخصی من نشأت می‌گیرد و در اکثر فیلمهای کوتاه هم من همین مضمون را به تصویر کشیده‌ام. در واقع به دلیل علاقه‌ی زیادی که به این تیپ فیلمسازی دارم شاید تا مدت‌ها نتوانم فیلمی درباره‌ی طبقه‌ی مرفه و بورژوا بسازم.علاقه من به این نوع سینما با فیلم‌هایی که در دوران کودکی و نوجوانی دیده‌ام شکل گرفته است که البته شاید این دیدگاه کمی هم به سن و سال من مربوط شود و با بالا رفتن سن در آینده تغییر لحن بدهم.
«حوالی اتوبان» به صورت تعاونی ساخته شده است
سیاوش اسعدی در پاسخ به این سوال که، با توجه به اینکه «حوالی اتوبان» اولین فیلم بلندش بود، چگونه توانسته است، اعتماد عوامل را جلب کند، توضیح داد: باید بگویم تمام عوامل و اکثر بازیگران این فیلم انتخاب‌های اول من بودند. من عادت دارم در زمان نگارش فیلمنامه با بازیگرانی که احساس می‌کنم با فیلم همخوانی دارند، گفت‌وگو کنم. در «حوالی اتوبان» هم شهاب حسینی،نورا هاشمی وگلچهره سجادیه در زمان نگارش فیلمنامه می‌دانستند که قرار است در این فیلم بازی کنند. در مورد عوامل پشت صحنه هم اصرار داشتم که حتما مرتضی غفوری ومحمدرضا موئینی حضور داشته باشند، چراکه پیش‌تر هم با آقای غفوری همکاری‌های متعددی داشتیم ومن فکر می کردم تشکیل این مثلث نوعی یکدستی در فیلم ایجاد می‌کند.
کارگردان «حوالی اتوبان» درباره‌ی شیوه‌ی تامین مالی پروژه و علت عدم مشارکت مالی مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی هم گفت: وقتی فیلمنامه این فیلم را به مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی ارائه کردیم، مطمئن بودیم که آنها حداقل تا چهل درصد بودجه به ما کمک می‌کنند، اما وقتی به مرکز رفتیم، آقای آفریده(مدیر وقت مرکز گسترش سینمای مستندو تجربی)هیچ کمکی نکرد. پس از آن آقای موسوی (تهیه‌کننده فیلم ) فیلم دیگری از بنیاد فارابی را پیشنهاد کردند که پس از مطالعه فیلمنامه،به آن علاقه پیدا نکردم و نتوانستم به سراغ ساخت آن بروم، چرا که کار اول از اهمیت بسزایی برخوردار است و بعدها ما هرکاری که بخواهیم انجام دهیم به کار اولمان نگاه می‌کنند وبدین ترتیب در برهه‌ای از زمان امکان ساخت فیلم«حوالی اتوبان»به دلایل مالی منتفی شد.
وی ادامه داد: در آن زمان من به همه‌ی عوامل گفتم که برای کار پول نداریم و آنها می‌توانند بر سر پروژه‌های دیگر بروند،اما شهاب حسینی که اتفاقا دوستی دیرینه‌ای با هم داشتیم، گفت که ما کار را شروع می‌کنیم و پول هم نمی‌گیریم و در واقع عوامل «حوالی اتوبان» در ساخت آن شریک شدند وعملا این فیلم به صورت تعاونی ساخته و این روند باعث به وجود آمدن فضای کار بسیار مناسبی شد.
اسعدی در عین حال از عدم همکاری مرکز گسترش سینمای مستندو تجربی در این پروژه انتقاد و عنوان کرد: برایم جالب است که این مرکز وظیفه حمایت از فیلمهای اول را دارد، بدون هیچ توضیح واضح و روشنی از همکاری با ما خودداری کردند.
به وجه ستاره بودن بازیگرانم فکر نمی‌کردم
به گزارش ایسنا، کارگردان «حوالی اتوبان» در ادامه‌ی این نشست به صحبت درباره‌ی بازیگران اولین ساخته بلندش پرداخت وحضور این بازیگران در کارش را بسیار مهم دانست و خاطر نشان کرد: من به وجه ستاره‌بودن بازیگرانم فکر نمی‌کردم و درباره‌ی بازیگران این فیلم، برایم اهمیت نداشت که آنها چهره باشند بلکه ترجیح
می‌دادم به جای چند چهره، از بازیگران مسلط و باتجربه‌ای که سابقه تئاتری هم دارند، استفاده کنم.البته با این وجود از ابتدا برایم مهم بود که کار با بازیگران حرفه‌ای جلو برود، چرا که من به هیچ عنوان اهل کار با نابازیگر نیستم.
هیچ شخصیت کاملا منفی یا مثبتی نداریم
این کارگردان در عین حال نقش گلچهره سجادیه در این فیلم را بسیار سخت و بازی او در این نقش را عالی توصیف کرد و گفت:ایشان پس از ده سال حضور دریک فیلم را پذیرفتند، در حالی که پذیرفتن نقش‌هایی که تاحدی حالت منفی دارند، برای بازیگرانی که مردم آنها را در قالب چهره‌های مثبت دیده‌اند، نوعی ریسک و خطر محسوب می‌شود. البته این را هم باید بگویم که ما در این فیلم هیچ شخصیت کاملا منفی یا مثبتی نداریم بلکه شخصیت‌های ما همه حالت خاکستری دارند که حتی سعی شده است این موضوع در فیلمبرداری فیلم هم مورد توجه قرار بگیرد.
کارگردان«حوالی اتوبان»درباره‌ی بازی همسرش نورا هاشمی به عنوان بازیگر اصلی این فیلم اظهار کرد:نورا در یک خانواده به شدت ماخوذ به حیا بزرگ شده و این خانواده(مهدی هاشمی و گلاب آدینه) هیچگاه به دلیل این نوع رودربایستی‌ها در مواردی که از آنها پرس و جو می‌شده نورا را معرفی و وارد فضای سینمایی نکرده بودند،زیرا اعتقاد داشتند که خود اهالی سینما باید چنین پیشنهادی را مطرح کنند. من دراین فیلم سعی کردم که تا حدی این خلع را پر کرده و استعداد های او را به نوعی در سینما معرفی کرده و به نمایش بگذارم.او هم علیرغم اینکه دراین فیلم درکنارسه بازیگرحرفه‌ای و باتجربه قرار گرفته بود، بسیار خوب عمل کرد که این نشانه توانایی اوست.
هیچ اصلاحیه‌ای به فیلم «حوالی اتوبان» وارد نشده است
اسعدی در بخش دیگری از این گفت‌وگو درباره‌ی نحوه صدور پروانه نمایش برای «حوالی اتوبان»با بیان اینکه
«این فیلم بدون کوچک‌ترین اصلاحیه‌ای پروانه‌ی نمایش گرفته است»، یادآور شد:ما طی دوره مدیریتی قبلی 11 ماه تمام هر دوشنبه در انتظار صدور پروانه‌ی ساخت بودیم، اما در زمان نمایش این فیلم چه در دوره مدیریتی قبلی و چه در دوره فعلی به مشکلی برنخوردیم و درنهایت فیلم بدون کوچک‌ترین اصلاحیه‌ای پروانه‌ی نمایش گرفت.البته در مورد اکران برای بستن قرار‌داد فیلم ،کمی دیر اقدام کردیم وبا توجه به اینکه اصرار داشتیم فیلم در گروه آزادی به نمایش در آید به دلیل اینکه کف فروش فیلم‌ها در این سینما کمی دیرتر از سایر سینماها می‌خوابد اکران این فیلم تا اسفند ماه به تعویق افتاد.
اسعدی درباره‌ی صحبت‌هایی که مبنی بر عدم نمایش خارجی «حوالی اتوبان»مطرح می‌شود هم گفت: من هم چنین مطالبی را در روزنامه‌ها خواندم ، اما تا این لحظه در این زمینه مطلبی به‌طور رسمی و کتبی به ما ابلاغ نشده است وبا توجه به اینکه رسانه‌ها هم منبعی برای این خبر، نام نبرده بودند، احتمالا این مطلب سندیت ندارد.
وی در عین حال از رایزنی برای اکران‌های بین المللی خبر داد وافزود: برای اکران‌های خارجی هم درحال پیگیری هستیم اما تاکنون این فیلم را به جشنواره‌ای نفرستاده‌ایم و به تازگی برای چند جشنواره فرم پر کرده‌ایم.
فیلم در زمان بدی به اکران درآمد
کارگردان «حوالی اتوبان»در ادامه زمان اکران اولین فیلم بلند خود را زمانی نامناسب ارزیابی کرد وگفت:زمان بسیار بدی به اکران فیلم اختصاص داده شد اگرچه اکنون «حوالی اتوبان»به نسبت سایر فیلمهای دوره فروش نسبتا بهتری دارد و صدرنشین جدول است، اما با این حال این تایم اصلا زمان مناسبی برای اکران یک فیلم محسوب نمی‌شود.
«حوالی اتوبان»کاملا مستقل است
اسعدی همچنین معتقد است:«حوالی اتوبان»کاملا خصوصی و مستقل است وهیچگونه کمکی از دولت نگرفته در حالی که خیلی‌ها در برنامه «هفت»آثارشان را مستقل می‌خوانند و در واقعیت اینگونه نیست.
وی درعین حال به حمایت خوب مطبوعات و منتقدان از فیلمش اشاره کرد و گفت: اهالی رسانه و منتقدان حمایت بسیار خوبی از این فیلم کردند و به خوبی پای این فیلم ایستادند. اکنون هم هراتفاقی خوبی که برای این فیلم بیفتد تا حدی به حمایت های این دوستان بر می‌گردد.
غلامرضا موسوی پدرانه پای این فیلم ایستاد
این کارگردان سینما در ادامه از غلامرضا موسوی به عنوان تهیه کننده فیلم تشکر کرد و گفت:آقای موسوی به هیچ عنوان در کار ما دخالت نکردند و برخورد خیلی خوبی داشتند.البته ما در این فیلم با برخی مشکل مالی مواجه بودیم اما در نهایت اگربحثی هم بود به بحران‌های مالی بر می‌گشت و در این میان آقای موسوی خیلی پدرانه پای این فیلم ایستاد.
وی در عین حال به وقفه چهار ماهه‌ای که در این فیلم ایجاد شده و باعث از دست دادن فصل شده اشاره کرد و گفت:با این وجود خوشبختانه اکنون این از دست دادن فصل در کار مشخص نیست و با وجودی که نیمی از فیلم در زمستان و نیمی دیگر در بهار فیلمبرداری شده باز فیلم حالت یکدستی دارد که جا دارد در این زمینه ازفیلمبردار فیلم هم تشکر کنم.
محدودیت در سن و نمایش در شهرستان‌ها
اسعدی درعین حال ازمحدودیت نمایش این فیلم در برخی شهرستان‌ها و بالای 14 سال خبر داد.
سیمرغ فجر مانند جایزه اسکار نیست
این کارگردان دربخش دیگری از گفت‌وگویش با ایسنا درباره‌ی دیده نشدن این فیلم درجشنواره فجرگفت: جوایزی مانند جشنواره فجر اگرچه از نظر ما مهم محسوب می‌شود، اما در کل این جایزه خیلی منطقه‌ای است.
به عبارت دیگرسیمرغ فجرمانندجایزه اسکار نیست که زندگی برندگان را تغییر بدهد، در واقع باگرفتن این سیمرغ هم هیچ اتفاقی برای فرد نمی‌افتد، درحالی که جایزه اسکار زندگی فرد را دگرگون می‌کند. علاوه بر این جوایز این چنینی برای فیلمهای اول ممکن است کمی هم خطرناک باشند و توقع او را بالا ببرند.من فکر می‌کنم فیلمساز باید فیلم خودش را بسازد، حال یک باراین فیلم‌ها جایزه می‌گیرند و یک بارهم نه واکنون از نظر ما همین جایزه منتقدین که به این فیلم داده شده از اهمیت بی‌نهایت بالایی برخوردار است.
ساخت«حوالی اتوبان»نوعی بندبازی در میان دولبه‌ی خاص بود
سیاوش اسعدی در پایان این گفت وگو ساخت اولین سینمایی خود را نوعی بندبازی بین دو لبه برشمرد و خاطرنشان کرد:داستان و موضوع این فیلم به گونه‌ای بود ممکن بود کاملا به ورطه ابتذال افتاده یا با ممیزی‌های مختلف مواجه شود و در واقع ما در تمام مدت ساخت ما بین این دولبه درحال بندبازی بودیم که به هیچ یک از این دو ورطه نیفتیم و اکنون این فیلم به گونه‌ای ساخته شده که از هر دوی این ورطه‌ها در امان مانده است.
مرتضی غفوری:سعی می‌کنم با منطق فیلمنامه کار را پیش ببرم
به گزارش ایسنا، مرتضی غفوری مدیر فیلمبرداری «حوالی اتوبان» نیز فیلمبرداری این فیلم را تجربه‌ای شیرین و در عین حال سخت توصیف کرد و گفت: من معمولا سعی می‌کنم با منطق فیلمنامه کار را پیش ببرم، چرا که هر فیلمنامه کادربندی و نورپردازی خاص خود را می‌طلبد.درباره‌ی «حوالی اتوبان»فیلمنامه از ابتدا به گونه‌ای بود که من می توانستم تمام شیوه‌های تصویری و نورپردازی دلخواهم را در آن به کار بگیرم .درواقع وقتی فیلمنامهی
«حوالی اتوبان» را خواندم، دیدم که تمام شیوه‌های مورد علاقه من در آن نهفته است وبه همین دلیل با اشتیاق تمام فیلمبرداری این فیلم را پذیرفتم.
وی در عین حال گفت:البته فیلمبرداری «حوالی اتوبان» به دلیل آنکه لوکیشن‌ها کوچک و عمدتا تاریک بود، بسیار سخت بوداما به هرحال آشنایی قبلی و دیرینه‌ی من با سیاوش اسعدی تاثیر بسزایی در کار داشت وخوشبختانه اکنون علیرغم سختی کار، از نتیجه‌ی آن خیلی راضی هستم و این کار را از بهترین نمونه کارهای خودم می‌دانم.
فیلم با نوعی مرگ رنگ تمام می‌شود
غفوری با تاکید بر اینکه همواره کارهای سخت را ترجیح می‌دهد درباره‌ی سختی‌های فیلمبرداری «حوالی اتوبان» توضیح داد: از ابتدا که فیلمنامه را خواندم، می‌دانستم که این فیلم پتانسیل فیلمبرداری به صورت سیاه و سفید را دارد، اما این مطلب مورد موافقت دوستان دیگر قرار نگرفت. به همین دلیل فیلم با رنگ‌بندی کامل شروع وبه تدریج از میزان رنگ‌های آن کاسته و فیلم با نوعی مرگ رنگ پایان گرفت.
وی ادامه داد:در این فیلم کار ما از جنبه‌ی انتخاب دوربین هم سختی‌های خاص خودش را داشت چراکه ما با دوربینی بسیار ساده و خاص کار می‌کردیم که با آن باید سرصحنه به رنگ مورد نظرمان می‌رسیدیم در حالی که دوربین‌های جدید تصویر را به صورت خام می‌گیرند و می‌توان بعدا به آنها رنگ داد.
این فیلمبردار همچنین از پیش بردن فیلمبرداری این کار با موسیقی خبر داده و به تاثیر موسیقی در شکل‌گیری این شیوه از فیلمبرداری اش اشاره کرد.
وی درعین حال این فیلم را اولین فیلم اسکوپ سینمای ایران دانست که به طریقه دیجیتال کار شده و قابلیت پخش در هر پرده‌ی سینمایی را دارد.
مرتضی غفوری پیش از این هم فیلمهای متعددی از جمله «روایت های ناتمام» را کار کرده و امسال هم فیلم‌هایی چون «من مادرهستم »،«قصه پریا »و «انتهای خیابان هشتم» را فیلمبرداری کرده بود که هیچ یک از این فیلم‌ها به جشنواره فیلم فجر راه نیافتند.
به گزارش ایسنا، دست‌اندرکاران «حوالی اتوبان» که این روزها در سرگروه آزادی به نمایش درآمده عبارتند از: نویسنده فیلمنامه : سعید نعمت اله {براساس طرحی از سیاوش اسعدی} ، مدیر فیلمبرداری : مرتضی غفوری ، صدابرداران : امین میرشکاری و سعید احمدی ، صداگذار: ایرج شهرزادی ،طراح چهره‌پردازی: اعظم بیات ، تدوین: محمدرضا مویینی ، آهنگساز : بامداد بیات ، طراح صحنه‌و لباس : مجید نیامراد ، بازیگران : نوار هاشمی ، گلچهره سجادیه ، شهاب حسینی ، افشین سنگ چاپ ، ملیحه نیکجومند و با حضور بهناز جعفری- تهیه‌کننده : غلام رضا موسوی.
کارگردان «حوالی اتوبان» در رادیو تهران
«حوالی اتوبان» در ارسباران نقد می‌شود
خبرگزاری فارس: باشگاه فیلم تهران در نشست هفتگی خود اقدام به نمایش و همچنین نقد و بررسی «حوالی اتوبان» ساخته سیاوش اسعدی با حضور عوامل فیلم کرده است.
به گزارش خبرگزاری فارس، باشگاه فیلم تهران در نشست هفتگی خود اقدام به نمایش، نقد و بررسی «حوالی اتوبان» ساخته سیاوش اسعدی با حضور عوامل فیلم کرده است.
در خلاصه داستان این آمده است: «حوالی اتوبان» داستان زوج جوانی است که با ورود زنی میانسال زندگی‌شان دستخوش تغییر می‌شود.
بازیگران این فیلم عبارتند از: گلچهره سجادیه، سیدشهاب الدین حسینی، بهناز جعفری، افشین سنگ‌چاپ، ملیحه نیکجومند، نورا هاشمی.
این فیلم اولین تجربه کارگردانی اسعدی است که براساس فیلمنامه‌ای از سعید نعمت‌الله و با مشاوره کیانوش عیاری ساخته است
این برنامه یکشنبه 8 اسفند ماه ساعت 17 و با حضور «سیاوش اسعدی» (کارگردان)، «نورا هاشمی» و «گلچهره سجادیه» (بازیگران).
علاقمندان به منظور کسب اطلاعات بیشتر می‌توانند به فرهنگسرای ارسباران واقع در خیابان شریعتی، بالاتر از پل سید خندان، خیابان ارسباران مراجعه ویا با تلفن‌های 20-22872818 تماس بگیرند.